Cobra

van de gebogen steel

op Adriaan B.

zijn pijp kan wel naar maarten
zolang al leeg
de kop koud en toch schreeuwen
van kusmeklotenpowezie

zo'n geborneerde tongblaar
van een aarshaarluis

deze kolossale kontvochtige
kringspierverlammende kwalkwezelige
kontkorstkromtaal kakelende kutamateur

dat het leeft
hoe het kleeft

©obra, juni 2007

P.A. de Génestet

BOUTADE

O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,
Doorsijperd stukske grond, vol killen dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en parapluies, vol kiespijn en vol kramp!

O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,
Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!

Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen
Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,
Gij - niet op mijn verzoek - ontwoekerd aan de zee.

Piet Paaltjens

Immortelle LXXXIV

O, spreek mij niet van liefde,
Van vriendschap en van trouw;
Die zijn al sinds lang overleden,
'k Ben lang er al van in den rouw.

Neen, spreek mij van 's menschen ellende,
Van al zijn kommer en nood,
En hoe hij zijn broeders leven
Verbittert, - dan lach ik mij dood!

Willem Bilderdijk

Bij mijn verjaren

Mijn God, ach! sta ons bij wanneer de knieën knikken,
En hals en rug ons kromt, en het pad den voet begeeft.
Verkort (is't Uw wil) deze uiterste ogenblikken.
Dees wereld is me een walg - ik heb genoeg geleefd.

Eric van Hoof

Margriet-poezie

Geïnspireerd krijgen ze zegeningen van boven
Staren onderzoekend naar eigen hart
De dichters die de natuur en Here loven

Superieur wikkelen ze zich in platvloerse proza
In vilten woorden die hun gedachten warm houden
En brabbelen ze over madelief en simosa

En legen ze hun eigenste mentale staat
Over onvermoedende onschuldige lezers
In de diepzinnigste woorden van hun vulgaat

De Margriet-poezie die hen laat schrijven
En iedere vorm van decorum doet verdrijven

Ruben van Gogh

GRAAI & CO INC.

Stook de kosten nog maar hoger op,
bovenbazen, het plebs betaalt het
wel. Graai nog snel wat
in de ballenbak met obligaties,
fiscale regelingen. Neem die meevallers
maar mee, tel je zegeningen:
weer een ton op eigen conto
pronto-pronto overboeken.

Wat heb je nu nog nodig, geen idee
waar je het zoeken moet.
Een plasmascherm-tv misschien,
waarop je kamerbreed een cliché
poppetje kunt zien: ah, de premier
– respect man, respect
voor zijne excellentie die uitmuntend
goed gebekt zijn holle mantra’s
de overvolle maatschappij inzendt:
normen en waarden, normen en ...

“Waar is me bier.” Schuif ze bier
toe, een krat of wat; met een slok op
praten ze plat, wordt iedereen een Tokkie,
graaien ze stomdronken naar hun dochtertje
ter lering en vermaak en nog meer
centen. Maar wie betaalt de rente
op gesneuvelde ramen, een gebroken bestaan.

Dit gedicht duurde hoogstens negentig seconden,
en in die tijd zijn dertig kinderen
van honger doodgegaan.

Erwin Vogelezang

Drie meisjes bij de slam

en jawel hoor, ze staan er weer
met teruggetrokken tanden al
dan niet de dertig te passeren.

drie meisjes bij de slam
in schotsgeruite pofrokjes
bespreken jongeherenleed.

even lekker kletsen zo
op een warme oktoberavond
met glutenvrije strandtas om.

maar heer heb medelij!
zij zullen vroeger vast hebben geslist
en was er niets iets met hun vaders?

zeep dus eerst hun borstjes in
en houd ze dan voorzichtig maar beslist
drie minuten onder handwarm water.



uit: Bladluis, Uitgeverij Holland, 2006

Met dank aan Vader Koster

Beli

de kannibaal

Op Pom Wolff

gij dom blind vee
waaruit ik mij zojuist
verheven heb
kom hier en dans voor mij

de zinnen die ik stort
lik ze de hemel in
dan copuleren wij
boven het mooiste woord

u boft
ik vul mijn leegte
met uw
échte mensenvlees