Gijs ter Haar

Niemand thuis?

De lucht is grijs hier, elke dag.
Ik kan niet zien waar vader is
als er nog iets van vader is.
Dat moet haast wel.
Dan ga ik op tot Gods altaren,
staat er immers op zijn steen
in mooie woorden.

En zei mijn oma niet altijd,
van eeuwigheid diep
overtuigd, daar wacht zijn huis
waar elke goede ziel te wonen komt.
Terwijl haar kromgeleefde vinger
naar de onbestemde leegte
in het kleine stukje hemel
boven haar aanleunwoning wees.

Waarom houdt hij dan zo angstvallig
vandaag wéér de gordijnen dicht?
Net of ik niet mag weten
wat zich daarbinnen afspeelt.

Doe eens één keer open, schoft!


Uit de bundel Neem dit brood, uitgeverij Douane, 2006