Peter Knipmeijer

Culinaire recensie

Een doos aspirine is meestal afdoende,
maar beter gaat het met een stevig touw,
het klieven van de halsslagader,
of springen van een hoog gebouw.

Wilt u echter zeker weten
dat u een spoedig einde wacht,
ga dan eens frikadellen eten
bij "Snackbar Tang" aan de Oude Gracht.

Redactiewijziging De Valse Noot

Redactielid Oswald Trauersucht heeft per 24 augustus de redactie van de Valse Noot verlaten, i.v.m. een meningsverschil over de kwestie Droog-Wolff. De redactie betreurt zijn vertrek, respecteert zijn principiële beslissing en dankt hem voor zijn medewerking en geweldige inzet.

Gottfried

wat de fabeltjeskrant verzweeg

inzake Pom

men neme de ballen
de ballen van Bor
en vrage naar de mening
van een sociaal darwinist
verpletter, vergruizel
vernietig, sla plat!
om te voorkomen
dat in de toekomst
zijn orgaan
nog ooit zal gaan staan
gesneden, gelubd of ontmand
wordt zo de schande
van nakroost bespaard
als achter zijn gulp
de literatuur tot stof verdroogt

Alexis de Roode

Mordor

Tegen de Uithof

Komend uit het woud van Amelisweerd
zag ik in het tweeduister de holle
blauwe velden en wilgen
op een rij, knoestige betoverde
boeren met de haren recht
overeind, op weg naar niets
bevroren in het avondlicht.

De mensgemaakte lijnen in de aarde
kwamen samen waar de zon
verdween

en ik zag hoe diep het was,
de voren, de velden, het bos,
en hoe ongenaakbaar plat,
hard, dood en klein
de stad.

Want in de verte lag universiteitscentrum De Uithof
te verkolen in het zonlicht.
Een dodemansflat plempte
in één gebaar de luchtlijn
met beton dicht.


Noot van de redactie: nee, de redactie is deze weblog niet begonnen om haar eigen gedichten te kunnen plaatsen. We roepen u dan ook met klem op, uw hekeldichten in te sturen. De hekeldichten van de redactieleden beginnen op te raken.

Benne van der Velde

Het naakte schrijven

Ik mag niet eens in mijn hemd staan,
mijn liefdesverdriet van de daken janken
of origineel uithalen naar wie mij doorziet.

Ik moet naakt maar mijn stijve verbergen,
mijn geniale trekken staken,
rillend met de billen bloot. Zo kom ik nergens op.

IJdel om het trillend vlees, stil staand,
vat een faculteit vol sprookjeskeizers kou.
Driften helpen draven, graven, laven,

dit harnas van kippenvel is het engst.




Noot van de auteur: nu vind ik het alleen nog jammer dat ik niet mocht blijven op de HKU, afdeling writing for performance. Met 39 van de 42 propedeusepunten behaald. Ik denk er met plezier aan terug, aan mijn schooltijd. Bij het maken van dit vers (eind 2003) nog niet. Hierin hekel ik de toen gangbare onderwijsmethode aldaar. De titel van het vers is dezelfde als de titel van een uitgave van één mijn tofste leraren: Nirav Christophe.

Dirk Vekemans

ZO WERKT HET
Bloggen voor beginners

1.

Het befaamde schuim op het slijm
op de kniediepe drek waar wij

waden, is het resultaat van 1
maat dreft, 8 maten brak water

& het niet aflatende geflapper
van onze voze, bovenhoofdse

flapperhandjes. Flapflap flap.

2.

Met onze dieper gelegen blog-
organellen beradarren we

de ons omringende slijmzee:
de hij/zij die eerst de bieblob

van Het Gebeuren in de tot
barstens toe met goudstof

gepropte hoorbuizen ontvangt,
wiebelt koortsachtig de drek-

tenen, waarop een onderslijms
strontgolven ontstaat dat door

de meeste kaklezers probleemloos
ontvangen kan worden. De Feed

is dan Terdege Beïtemd. De klikreeks
klatert apesnel de hele aardkloot langs.

Heer o Heer wij hebben weer Gebeuren.

3.

De flapperhandjes flapperen fliep & floep.
Het Gebeuren golft. Het Grootte Egolog

telt nors de handjes & van de vingertjes
de vele vage woordbewijzeringen. Stijve

handjes worden aan het eind van elke cyclus
stilletjes door de Naderende Laserstraal op

de slijmgrens afgeknot. Het is altijd het in het
dat het doet, de de die zij de die aandoen. Zo

blijft alles ongemerkt & onbekeken stijf
van vrolijkheid tot pret & park & dichte

slijm beperkt.


Princesboon:

Het Blogorgaan

maakt Niet-bestaan,

men leest haar Niet

maar draagt haar aan:

het is een duizenkoppig monster

vol braak- & misselsmaak

dat nergens niets bij Niets

aanmaakt.

Ze wemelt & ze wiegt

het zwaarbedrade hoofd

van Nergens Hier

naar Nergens Daar

& hoopt

niet op Het Einde. Dat

zijn haar veel-miljoenen leden maar

die van verveling verder plonzend

in de huis- en tuinverwarmde baden

hun van oorlog suffe, oerbedroefde

planeetjesrest opstoken.

Soms, in de aanzet

tot een sprankel zelfbesef,

in grote weerwil

van haar wens

om Niet te zijn, begeeft

zij zich in't openbaar. Het misbaar

dan is eerlijk

waar

onevenaarbahaar:

ze mondt in zuursel uit & kolkt & kotst

zichzelven uit bij monde van

wat anders dan

een

Blogorgaan.

Lilian Caessens

Forse vraagtekens tooien kaft

De leugen regeert.
Stel voor om dit soort uitdijende gedachtenblurb te verlaten,
het op te slaan in het systeem van FriedOmlep.
De stem van het volk heeft óók een platform,
dat moet iemand die de waag van oudewater zó goed kent toch zeker
beseffen, heksenlijk of niet.

Nadat het objectief meetbaar (gewicht) werd vastgesteld
is ze trouwens om zeep gebracht.

Maar dan die garnaal -
ofhoeheetdieuitmicrosoftgegooidesukkelookmaarweer?
Dat is een slagvaardige vis die casuïstisch best

een - opmerkelijk maar eigenlijk duf - deukje in een pakje boter slaat.
Hij heeft een second life.
De massa wordt alleen maar dommer
uitgeleverd aan brand en bier.

Zeg stra-x- niet dat ik het niet voorspeld heb.

Het gaat allemaal over brood en spelen - over het plebs -
De oprukkende doos turft prozac in een bouwval,
maar de economie groeit weer en (zeggen we nu)
Nederland is niet alleen maar een aftrekpost.

De groei zit hem op en onder het soap-niveau
van een bold en een beautiful.
"Daaaaaaaaaaaaaaaaag kenniseconomie".
Een kreet die ik momfert-de-mol nog zó hoor roepen en
ús bea (=frysk) - een juffrouw ooievaar - is hiervan de schutspatroon.

Het is goed
dat De Heer ons behoedt voor de "kracht" van het referendom.

Dus een welgemeend vaarwel HOL-land.
Donder op, gij steenkolen en geiten.
Hautaine schapen:
lust je niet.
Spaar je niet.

Frans Vlinderman

wij kleine wereld

tegen de willekeur inzake de vluchtelingentoestand in België.

zwerfvuil in de straat
- of iemand kan bezemen -
wordt een gezin uitgewezen
ter dood veroordeeld of minder
veel minder, tot de bedelstaf
ga en vermenigvuldig u niet langer

de familie klinkt wat raar
onverstaanbaar en bij tijden
zo agressief, is dat nu echt
die fanatieke pater familias
of doet hij zich zo voor
de media ter wille te zijn?

de living hier ligt er glanzend bij
de laatste enveloppe op de kast
morgen een andere familie
ter onderhoud, de uitgewezen papieren
worden eventueel nagestuurd in
een officiële witte omslag,
- ze wisten het niet

CASE

Dit heb ik wel geleerd: dat in 't digitaal poëtisch flonken
De geest gezakt zo diep in 't welzand van de suffernij
Of reeds in 't groenste jaar volgroeid in hovaardij
D'in lederzak genaaide kat in zelfbeklag is uitgeblonken
De dag daarop met man en muis is afgezonken
Tot naar 't rulle diep van d'allerzwartste memorij
Waar Orpheus' zang ontaardt in domme drammerij
En flakkerlicht zich aanschijn mat van Goddelijke vonken.
Maar looft de ziel om zijn hel- en hemeltergend dicht
Dat hij hier biedt ter slijptol en ter scherpgericht
En prijst het woord dat hongert naar de snipperaar.
Dit ijdel hoofd zo opgepompt met eigenwijs
Gewaagt van grootse taal en zeden. Als hoogste prijs
Legt het zich, u belieft, vast op 't hakblok klaar.

Anoniem, '40-'45

Mussert

‘Moeder, vertel eens wat
van Anton Mussert!’

Als geest een bastaard.
Als leider een prul.
Innerlijk een lafaard.
Uiterlijk een l..