22 augustus, 2007

Alexis de Roode

Mordor

Tegen de Uithof


Komend uit het woud van Amelisweerd
zag ik in het tweeduister de holle
blauwe velden en wilgen
op een rij, knoestige betoverde
boeren met de haren recht
overeind, op weg naar niets
bevroren in het avondlicht.

De mensgemaakte lijnen in de aarde
kwamen samen waar de zon
verdween

en ik zag hoe diep het was,
de voren, de velden, het bos,
en hoe ongenaakbaar plat,
hard, dood en klein
de stad.

Want in de verte lag universiteitscentrum De Uithof
te verkolen in het zonlicht.
Een dodemansflat plempte
in één gebaar de luchtlijn
met beton dicht.


Noot van de redactie: nee, de redactie is deze weblog niet begonnen om haar eigen gedichten te kunnen plaatsen. We roepen u dan ook met klem op, uw hekeldichten in te sturen. De hekeldichten van de redactieleden beginnen op te raken.

Geen opmerkingen: