04 augustus, 2007

CASE

Dit heb ik wel geleerd: dat in 't digitaal poëtisch flonken
De geest gezakt zo diep in 't welzand van de suffernij
Of reeds in 't groenste jaar volgroeid in hovaardij
D'in lederzak genaaide kat in zelfbeklag is uitgeblonken
De dag daarop met man en muis is afgezonken
Tot naar 't rulle diep van d'allerzwartste memorij
Waar Orpheus' zang ontaardt in domme drammerij
En flakkerlicht zich aanschijn mat van Goddelijke vonken.
Maar looft de ziel om zijn hel- en hemeltergend dicht
Dat hij hier biedt ter slijptol en ter scherpgericht
En prijst het woord dat hongert naar de snipperaar.
Dit ijdel hoofd zo opgepompt met eigenwijs
Gewaagt van grootse taal en zeden. Als hoogste prijs
Legt het zich, u belieft, vast op 't hakblok klaar.

1 opmerking:

Anoniem zei

werkelijk geweldig, hulde!