Van de spraakloze appel
een damesfabel over lichaamscultuur en haarvrees
de schoonheid van de meisjes
of de kracht van zeewier en driehoek
zo glim en geurvrij om zeep helpen
dat doen de scheermesjes
maar ik spel van het gloren 1
en van de stoppels kant acht
het spraakloos begin
daarom mij mag men in een appel
niet doen verkwijnen
dat is de rol van de wolken
met hun geparkeerde rollators
maar mij het is glijbaan te sappel
zo reukloos verdwenen bijgot
in een beignet te bederven
21 oktober, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Een aardig filmpje
als illustratie en ter inspiratie
En als het dan niet wil lukken, probeer dan deze (het is tenslotte herfstvakantie):
Wadi
Zacht is uw kruin en gij hebt net gegeten
onder den vijgenboom, uw lieveling.
O vrouwenschoot, gij zijt het diepste ding:
breuklijn te zijn, adem en dood, alles te weten.
Maar zie, in u ook stormt de wellust op
tot hevig branden, niets dooft uw pit:
uw vuur is water, verstijft mijn lid,
het dwaas gepluk in u voert mij ten top.
Ach, smaak het zoenen van uw lief vagijn,
het heerlijk geuren waarin wij liefde baren,
geniet het zilt geheim, dat wij bevaren,
dwaal door de rimboe, waar uw lippen zijn.
Een reactie posten